Manciati, robbiceddi mei!


G iannattasio

Giufà com'era menzu lucchignu nuddu cci facía 'na facci comu dicissimu di 'mmitallu o di dàricci quarchi cosa.

Giufà iju 'na vota nna 'na massaría, pi aviri quarchi cosa.
Li massarioti comu lu vìttiru accussì squasunatu, pocu mancò ca 'un cci abbiaru li cani di supra; e nni lu fìciru jiri cchiù tortu ca drittu.

Sò matri capíu la cosa, e cci pricurau 'na bella bunàca, un paru di càusi e un gileccu di villutu.

Giufà, vistutu di camperi iju a la stissa massaria; e ddocu vidìstivu li gran cirimonii!.., e lu 'mmitaru a tavula cu iddi.

'Sennu a tavula, tutti cci facìanu cirimonii.

Giufà pi 'un sapiri leggiri e scriviri comu cci vinia lu manciari, pi 'na manu si jinchia la panza, pì 'n'autra manu chiddu ch'avanzava si lu sarvava 'nta li sacchetti, nna la còppula, nna la bunàca; e ad ogni cosa chi si sarvava dicia:
- Manciati, robbiceddi mei, cà vuàtri fustivu 'mmtati
!

 

Palermo
 trascritto da Giuseppe Pitrè
in Fiabe, novelle, racconti popolari siciliani

www.colapisci.it